Bugün bir umutla gelmiştim okula.
Sabah bakmadan döndün gittin.
Bense her zaman ki gibi uzun uzun soluklarımla başbaşa idim.
Bilmiyordum ne düşünüyordum ki.
Sen gelecektin ve benim ölmemem için bir sebep söyleyecektin.
Yapmadın.
Ben konuşmaya çabaladım.
Yalandan dedin ya yüreğim yandı orada.
Sargı gitti.Dikişler var kolaydı onları söküp atmak.
Yapmadım.
Bugün ölmeyecektim ya.
Sana öyle kolay bir kapı bıraktım ki.
Yaşatman için gel dedim beraberce bir hayat kurtaralım.
Yanaşmadın.
Okul faslı geçti.
Belki mesaj yoluyla kurtarırız o hayatı dedim.
Yine olmadı.
Bugün son 4 5 saattir düşündüğüm tek şey
ölüm oldu.
Tamamıyla.
Bunu engelleyecektik yapmadık.
Ne kadar değerli biri olduğumu düşünsem de
kendime değer veriyormuş gibi görünsem de
bir hiçim ben.
Hayatta hiçbir gayesi bulunmayan boşuna yaşayan
Biriyim altı üstü.
Kendimi kandırıyorum.
Hamit gelmezse rotasız gelir diye
rotasız gelmezse garuh gelir diye
e olmadı hamido var diye.
Ama yok gereksiz bir insanım ben.
Kendimden nefret ediyorum.
Son saatlerimi yaşadığımıda biliyorum.
Yazık oldu ne diyebiliriz ki.
Ağlamamak için çaba sarf etmicem artık.
Aslında bu yazdıklarımı yazmaya başlarken çok güzel olacağını düşünmüştüm.
8 gün bugün.
Daha 358 gün vardı.
358 gün daha ne yaşattıysan bana hepsi yazılacaktı.
Güzel bir hayalim vardı.
Yıkılan üniversite hayalinden sonra ki ilk hayalim.
Bu çok daha kısa bir sürede yıkıldı.
Ah meltem ah.
21:58
22 ekim son gece.
Yorumlar
Yorum Gönder