Bilmiyorum !
Mesela hiç konuşmazsan nasıl,ne yapacağım.
Garip geliyor,seninle hiç konuşmama fikri.
Hem garip hem kötü hem acı hem ölüm.
Düşünemiyorum ve saçma olan da şu,bu denli
aynı zamanda çektiğim acıyı gelmen yahut ölüm ile
sonlandırması açısından korkak...
Yani yeni bir kimlik katmak isterken ayrı olan dünyama
şuan bir yandan onu tamamen güzel bir düzen içerisinde
kılabilecekken diğer taraftan düzensizlikten acıdan ve hüzünden
korkarak bitirebilir buna bende dahil.
Bir düşünsene bir insan hayatında kaç defa bu kadar haylaz sevebilir,
bu kadar deli kıskanabilir,bu denli içten sahiplenir ?
Peki kaç insan bu derece önemli ve güzel bir durumdan yana
yanlış yaptığını düşünebilir.
İmkansızsın...
Biliyorum yol artık.
Gitmek istemene bakmıyor ya tutuyor ya atıyor.
Zaman artık kabuk falan da bağlamıyor
hep acıyor hep kanıyor.
Biliyorum yok artık.
Hayatta umut yok,sevinç yok,yok mutluluk.
Herkesin gitmesine bile bakamıyorum ki
bir ben bile yok,benden olan hiçbir şey...
Geçmişim,yakın geçmişim o kadar uzak geliyor ki bana.
Dünüm bugünüm ayrı cephelerde
hep yarınım bombalanıyor.
En acısı da sizler kurtulabiliyorsunuz benden.
Ya ben ?
Ya ben nasıl kurtulucam şu bedenden ?
Yorumlar
Yorum Gönder